Compassie komt van com = gezamenlijk en patī = lijden.
Compassie gaat dus over liefdevol blijven tijdens het lijden. Dit kan gaan om het lijden van de ander, waar jij compassie voor voelt. Of de ander voor jou. Of liefdevol blijven voor je eigen lijden.
Lijden: Als het een straf is om te moeten ondergaan (pijn lijden).
Lijden doe je met name als je in een gevoel of verhaal blijft hangen en hierdoor nog meer nare gevoelens creëert.
lijden makkelijker dan compassie?
We kennen dus allemaal wel het gevoel van lijden en ook van compassie. Maar om compassie ook te gebruiken in het dagelijks leven lijkt dan weer niet zo makkelijk. En lijden lijkt dan zelfs makkelijk. Want met gemak duiken we bij moeilijkheden een verhaal in die we onszelf vertellen. Bijvoorbeeld: we vinden dat we een fout hebben gemaakt. En in plaats van jezelf vertellen dat het kan gebeuren, niet het einde van de wereld is, iedereen wel eens fouten maakt, je nou eenmaal mens bent...enz, vertellen we onszelf dat we dom zijn, dat we het beter hadden moeten doen, dat je nooit meer fouten mag maken, dat je faalt, dat anderen je een loser vinden...enz.
We maken het niet alleen het gevoel groter, maar voegen er ook nog extra leed aan toe. Je eerste gevoel was falen. Maar daarop werd je ook nog boos, teleurgesteld en verplaatste jezelf in de ander en hoe die jou nu zou vinden. Dat is lijden.
Als je vanuit compassie zou reageren, zou je al stoppen bij het faalgevoel. Oke, ik heb een fout gemaakt, kan gebeuren. Je hersteld je fout of accepteert dat het nu eenmaal gebeurd is, en laat het gevoel weer los.
Waarom is het dan toch zo moeilijk om compassie te voelen?
Dit is vaak aangeleerd gedrag. We leren al van jongs af aan dat je geen fouten mag maken. In plaats van te kijken naar hoeveel je goed hebt gedaan in een toets, wordt er gekeken naar de fouten. Je wordt op je gedrag beoordeeld. Mag niet teveel emoties laten zien.
Ook onze opvoeders, hoe goed ze het ook bedoelen, hebben hier een aandeel in. Als je leert dat je niet mag huilen, door moet zetten, altijd voor anderen klaar moet staan, niet zo gevoelig moet zijn enz. leer je eerder jezelf af te straffen dan aan te moedigen.
Dus let eens op de eerst volgende keer dat je jezelf afstraft of boos wordt op jezelf. Kan je ook met meer compassie kijken naar de situatie? En het dan weer loslaten?!
Succes!!
Liefs Marijke
Reactie plaatsen
Reacties